Η ΛΕΥΚH ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ

 Πέραν του τι εξελίσσεται καθημερινά στην κεντρική πολιτική σκηνή , υπάρχει και ένας υπόγειος πόλεμος που εξελίσσεται καθημερινά. Ο πόλεμος αυτός μπορεί να μην βρεθεί στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αλλά σίγουρα θα παίξει σημαντικό ρόλο στην τελική έκβαση της πολιτικής μάχης που έχει ενταθεί μετά τα αποτελέσματα των εκλογών. Ο πόλεμος αυτός εξελίσσεται ουσιαστικά σε αυτήν την φάση σε δύο μέτωπα.

 Ένα μέτωπο είναι αυτό της ενημέρωσης, μιας ενημέρωσης που δεν ανήκει σε αυτό που θα ορίζαμε ως mainstream  ενημέρωση αλλά βασίζεται στον μοντέρνο ηλεκτρονικό τύπο. Έτσι μια σειρά από site έχουν εξαπολύσει έναν λεκτικό πόλεμο ενάντια στην Αριστερά. Είναι ένας πόλεμος πολυπρόσωπος με διαφορετικές επιχειρηματολογίες ανάλογα το μέσο και το κοινό που  παρακολουθεί κάθε μέσο. Επί της ουσίας είναι ένας  πόλεμος τρομοκρατίας που προσπαθεί να εμπεδώσει ένα κλίμα καταστροφής για την επόμενη μέρα αν δεν δημιουργηθεί άμεσα μια εθνική κυβέρνηση. Μια εθνική κυβέρνηση που να αφήνει στην άκρη το πρόσφατο παρελθόν του μνημονίου και απλά να κοιτάξει τι θα κάνει από σήμερα και μετά. Το νέο δίλημμα δεν είναι το όνομα κάποιου πολιτικού ή τανκς, το νέο δίλημμα είναι εθνική κυβέρνηση και κοινωνικό σιωπητήριο ή χάος.

 Στο πλάι της αθλιότητας και τις τρομοκρατίας των μέσων ενημέρωσης κάθε τύπου έχει όμως πόλεμο έχει να προστεθεί ένα πολύ πιο ενδιαφέρον είδος τρομοκρατίας. Είναι η ευθεία επίθεση που έχουν εξαπολύσει μια σειρά από επιχειρηματίες εναντίον των εργαζομένων τους. και δεν μιλάμε πλέον για το γνωστό διαρκές και χαμηλών τόνων κλίμα που επικρατεί στις περισσότερες επιχειρήσεις. Πλέον μια σειρά από ιδιοκτήτες μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων απειλούν ανοικτά τους εργαζόμενούς τους  ότι αν γίνει κυβέρνηση η Αριστερά αυτοί θα κλείσουν τις επιχειρήσεις τους και οι εργαζόμενοι τους θα μείνουν άνεργοι. Μπορεί η απειλή να ακούγατε παράλογή αλλά είναι υπαρκτή και ακούγατε όλο και συχνότερα τις τελευταίες μέρες. Οι σκηνές που εξελίσσονται βέβαια μέχρι να εκτοξευθεί η απειλή είναι τόσο πανομοιότυπες που μοιάζουν λες και έχουν βγει από το φωτοτυπικό κάποιου κομματικού γραφείου.

 Η συζήτηση ξεκινάει πάντα από τον ιδιοκτήτη και πάντα σε χαλαρό ύφος. Σε περίπτωση που ο εργαζόμενος αρνηθεί να απαντήσει τι ψήφισε ξεκινάνε σχεδόν αμέσως ύβρεις του τύπου εσείς που ψηφίσατε αυτά που ψηφίσατε θα καταστρέψετε την χώρα. αν ο εργαζόμενος και δείξει σημάδια αντίδρασης η επίθεση επεκτείνεται και αρχίζει η αναφορά συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων και προσώπων της αριστεράς. Σε αυτό το σημείο της επίθεσης το τι και πως θα ειπωθεί εξαρτάτε συνήθως από την κουλτούρα και το γενικότερο ύφος του εργοδότη. Το αξιοσημείωτο είναι από αυτό το σημείο και μετά  ανεξάρτητα από το θα γίνει η συζήτηση πάντα καταλήγει στο ίδιο. «αν γίνει κυβέρνηση η αριστερά εγώ θα το κλείσω και τότε να δω τι θα κάνετε».

 Επειδή λοιπόν αυτή την ιστορία την άκουσα πολλές φορές τις τελευταίες μέρες και δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλοι αυτοί εκφράζουν το ταξικό τους συμφέρον απλά με τον ίδιο τρόπο πιστεύω ξεκάθαρα ότι αποτελεί κομματική γραμμή. Σε αυτή την κομματική γραμμή τρομοκρατίας είναι αναγκαίο να υπάρξει καθημερινή απάντηση από τους εργαζόμενους. Είναι ανάγκη καθημερινή αντιπαράθεση σε τέτοιου είδους άθλιες  επιθέσεις. Είναι ανάγκη κανείς να μην βρεθεί μόνος απέναντι στην τρομοκρατία και την αθλιότητα που έχουν εξαπολύσει πάρα πολλοί εργοδότες αυτές τις μέρες.

ΝΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ 

Κάθε σχόλιο ή προσωπική εμπειρία για το πώς αντιμετωπίζουμε τέτοιες επιθέσεις  θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να γραφτεί