Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΩΣ ΥΠΑΡΚΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

 Η Χρυσή Αυγή έχει ήδη εκλέξει έναν δημοτικό σύμβουλο στον δήμο της Αθήνας και τον τελευταίο καιρό οι δημοσκοπήσεις την εμφανίζουν να είναι στο κρίσιμο όριο του 3% που εξασφαλίζει την εκλογή βουλευτών. Θα περίμενε λοιπόν κάποιος να έχει ανοίξει εδώ και καιρό μια σοβαρή συζήτηση μακριά από τα  επιφανειακά στερεότυπα. Η ξενοφοβία και η οικονομική κρίση σίγουρα αποτελούν δύο σημαντικούς παράγοντες  για την άνοδο της συγκεκριμένης οργάνωσης , σε καμία περίπτωση όμως δεν η προσέγγιση που θα πρέπει να έχουμε. Η προσέγγιση του φαινομένου  δεν πρέπει να περιορίζεται από στερεότυπα και επιφανειακές προσεγγίσεις ή απλοϊκά συνωμοσιολογία σενάρια στήριξης της από κρατικούς μηχανισμούς   .Σίγουρα σε κάποιον βαθμό όλα τα παραπάνω ισχύουν δεν είναι όμως αυτά που παίζουν τον καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της συγκεκριμένης οργάνωσης. 

 Είναι η  κυρίαρχή αστική τάξη στην Ελλάδα που στην προσπάθειά της να διασώσει τα κέρδη της αλλά και να αναπαράγει την εξουσία της, στα πλαίσια της παγκόσμιας αλλά κυρίως της τοπικής οικονομικής κρίσης  την  οποία η ίδια δημιούργησε,   σπρώχνει  την μικροαστική τάξη, αλλά και μια μερίδα εργαζομένων  μακριά από την παραδοσιακή τους  κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Οι μερίδες αυτές μην μπορώντας να εκφραστούν μέσα από τα παραδοσιακά τους κόμματα αναζητούν πολιτική έκφραση σε άλλους πολιτικούς φορείς. Ένα κομμάτι, με προοδευτικές καταβολές κυρίως ,κινείται προς το τόξο αυτού που θα ονομάζαμε κοινοβουλευτική αριστερά. Το ίδιο θα περιμέναμε να συμβεί και από την πλευρά των πιο συντηρητικών μερίδων. Να κινηθούν δηλαδή προς το κοινοβουλευτικό αντίστοιχο της δεξιάς . Η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η μετακίνηση στην περίπτωση του συντηρητικού χώρου είχε ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα και ανακόπηκε μόνο από της συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Είναι ακριβώς αυτό το γεγονός που θέτει και πάλι σε κίνηση τον χώρο του μικροαστικού συντηρητισμού. Και τον θέτεί πάλι σε κίνηση γιατί ενώ ένα κομμάτι της μικροαστικής τάξης έχει καταφέρει να απελευθερωθεί αρκετά νωρίς από την πολιτική επικυριαρχία των κυρίαρχων τάξεων  βλέπει τις ελπίδες της, για πολιτική εκπροσώπηση   στην βάση του μικροαστικού αξιακού συστήματος, να καταρρέουν.  Η αποχώρηση του  ΛΑΟΣ από την συγκυβέρνηση δεν καθιστάτε ικανή να ανακόψει την νέα κινητικότητα που αναπτύσσεται στον πολιτικό χώρο που προσπαθεί να εκπροσωπήσει,   γιατί οι ελπίδες που είχαν εναποθέσει οι μικροαστοί στο ΛΑΟΣ έχουν διαψευστεί ήδη. Έτσι ένα κομμάτι αυτού του κόσμου παρακολουθεί από θέση αναμονής, τις εξέλιξης στο κοινοβουλευτικό τόξο, αναμένοντας  ότι μια νέα δυναμική δημιουργείτε για την πολιτική του εκπροσώπηση στην βάση  των διαγραφών από την ΝΔ.  Των διαγραφών δηλαδή  εκείνης της ομάδας βουλευτών που αντιλαμβάνεται ότι κινούνται στο ίδιο αξίακό σύστημα με αυτόν. Ένα άλλο κομμάτι όμως πλήρως απογοητευμένο από την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση και κυρίως την αποτελεσματικότητάς της στα θέματα υπεράσπισης με δυναμικό τρόπο τις ατομικής του περιουσίας επιλέγει να ριζοσπαστικοποιηθεί.

 Επιλέγει να ριζοσπαστικοποιηθεί και να εκφράσει δυναμικά την ανάγκη του να υπερασπιστεί την ατομική του μικρό ιδιοκτησία. Επιστρέφει έτσι στην διεκδίκηση των βασικών , την προστασία στην καθημερινότητα του. Εκεί ακριβώς βρίσκεται ο κύριος  χώρος ανάπτυξης της Χρυσής Αυγής, στα μικροαστικά στρώματα που βιώνουν με τον πιο βίαιο τρόπο την αναδιάταξη του συνασπισμού εξουσίας. Είναι ακριβώς αυτά τα στρώματα που όχι μόνο στηρίζουν συναισθηματικά θέσεις και  δράσεις τις συγκεκριμένης οργάνωσης αλλά δείχνουν όλο και πιο αποφασισμένα να την επιλέξουν για την κοινοβουλευτική τους εκπροσώπηση.  

 Αν σε αυτό τον πύρινα προσθέσουμε την μερίδα των εργαζομένων του δημοσίου τομέα κυρίως και μέρους του ιδιωτικού που εξαιτίας της προνομιακής τους σχέσης με το σύστημα εξουσίας είχαν αναπτύξει τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής των νοικοκυραίων, άρα και οι ίδιοι νιώθουν ότι συμπιέζονται με τρόπο αντίστοιχο των μικροαστών έχουμε ένα ακροατήριο το οποίο διαρκώς μεγαλώνει. Σε αυτό έρχεται να προστεθούν και οι όλο και αυξανόμενοι αριθμητικά άνεργοι οι οποίοι προερχόμενοι κυρίως από χαμηλότερα μορφωτικά στρώματα είναι έτοιμοι μα μετατοπίσουν την αιτία της ανεργίας τους προς τους μετανάστες  δημιουργώντας έτσι ένα όχι απλά μεγάλο κοινό, αλλά κυρίως ένα εξαγριωμένο κοινό χωρίς ιδιαίτερη πολιτικοποίηση ως τώρα έτοιμο να τσιρίξει τις πρακτικές και μέρος τις ιδεολογίας της συγκεκριμένης οργάνωσης.  Όσο αυτό το κοινό θα διευρύνεται αριθμητικά τόσο θα αυξάνετε και οι δυναμική του δεξιού ριζοσπαστισμού.

 Η δυναμική αυτή δεν είναι εύκολο να ανακοπεί και σίγουρα δεν μπορεί να ανακοπεί χωρίς οργανωμένο  πολιτικό σχέδιο. Ένα σχέδίο που να στοχεύει πρωτίστως στους ανέργους οι οποίοι έχουν να περιμένουν τα λιγότερα τόσο από το ΛΑΟΣ όσο και από τους νέους σχηματισμούς που έρχονται να αλείψουν αυτό που ονομάζουμε πατριωτικό χώρο. Έτσι και αλλιώς και για αυτά τα κόμματα οι άνεργοι αποτελούν ένα δευτερεύον στήριγμα. Επιπλέον επειδή σχέδια των αριστερών δυνάμεων εμπεριέχουν (ή τουλάχιστον θα έπρεπε) στον πυρήνα τους το ζήτημα της εργασίας είναι ευκολότερο να αντιπαρατεθούν σε εθνικοσοσιαλιστικές θέσεις.

 Κλείνοντας θεωρώ ότι στα πλαίσια της  πολιτικής  πάλης του επόμενου διαστήματος  είναι αδύνατον να κερδίσεις όλο το κοινό που διεκδικεί η Χρυσή Αυγή και θα πρέπει συνειδητά να δεχτείς ότι ένας κόσμος όντως θα εκφραστεί από τον συγκεκριμένο χώρο. Εξάλλου το ζητούμενο είναι πρώτιστος η ανατροπή των κυρίαρχων πολιτικών και εκεί πρέπει να πέσει το βάρος των δυνάμεων της κοινωνίας γιατί μόνο έτσι θα δημιουργηθούν οι συνθήκες περιορισμού του μικροαστικού ριζοσπαστισμού. Σε καμία περίπτωση τέλος οι κυρίαρχες τάξεις δεν θα στοχεύσουν στον περιορισμό αυτών των δυνάμεων, για τρεις κυρίως λόγους. πρώτων γιατί αντιλαμβάνονται ότι ο κύριος  αντίπαλος τους βρίσκετε στον χώρο της αριστεράς , δεύτερον γιατί προτιμούν για τακτικούς λόγους να υπάρχει σύγκρουση μεταξύ των υποτελών τάξεων και τέλος γιατί πιστεύουν ότι στην ύστατη ανάγκη με την επίκληση του πατριωτισμού και κάποιες υποχωρήσεις στην συγκρότηση του νέου συνασπισμού εξουσίας μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις δυνάμεις ως στίριγμα στα πλαίσια μια στρατιγικής έντασης και  βίας.